Wageningen - Voordien zaten we een periode in Wageningen. Lange tijd in dezelfde flat maar ondertussen keken we ook naar andere mogelijkheden. Zo kwamen we op een dag net buiten Wageningen terecht op een niet meer in werking zijnde steenfabriek. Je begrijpt de bijbehorende 60 meter hoge schoorsteen had onze interesse. Met een antenne daar bovenop was ontvangst in een heel groot gebied gegarandeerd. Terwijl we wat rondliepen in die verlaten fabriek werden we aangesproken door een paar jonge mensen. Het bleken leden van een krakers organisatie die het bijbehorende woonhuis en kantoren hadden gekraakt. Na een praatje met hen bleek dat ze geen probleem hadden met Invicta "in de schoorsteen'. Uiteindelijk wijzelf wel.

We stonden onder bij de grote haard en keken van daaruit naar boven de schoorsteen in. Binnenin waren ijzeren beugels bevestigd waardoor je die 60 meter omhoog kon klimmen. Maar het was er donker en smal en dus was het een gevaarlijke klim. Wie ging dat doen? We keken elkaar eens aan en kwamen tot de slotsom dat niemand zo'n held was om daarin te klimmen en dan bovenin staande op zo'n beugel te proberen om de zender en antenne ergens te bevestigen. Dat was een uiterst moeilijke en gevaarlijke klus dus die onderneming is niet doorgegaan. Wel kwamen we tercht in één van de hoog gelegen studenflats in Wageningen.

Daar waren er nogal wat van en onder in de hal van zo'n flat hing dan een mededelingbord. Daar werden dan onder meer flats te huur aangeboden door studenten die langere tijd weggingen (zoals stage in het buitenland). In eerste instantie had ik zo een afspraak gemaakt met een student om zijn flat te huren voor een half jaar, ook hij ging naar het buitenland. Maar toen ik hem de dag voor de overdracht belde voor een afspraak vroeg hij me wel een kopie van mijn paspoort mee te brengen. Misschien wel logisch, maar in die fase van de piraterij was me dat toch wat te link. En dus ben ik er niet naar toe gegaan om die flat te huren.

Ik heb later nog wel eens medelijden met die student gehad. Toen het hem enige uren voor zijn vertrek naar het buitenland duidelijk moet zijn geworden dat ik niet meer kwam opdagen, is het natuurlijk niet meer gelukt zijn flat aan een ander te verhuren. Het heeft hem veel geld gekost. De piraterij was niet alleen voor onszelf maar ook voor anderen hard. Wat Invicta betreft: we vonden toen in een ander flatgebouw een studente die niet moeilijk deed en zo hebben we haar flat gehuurd.

Italie - In 1977 was dus de radiosituatie in Italie helemaal vrijgekomen. Als radiofreak volgde ik dat nauwgezet want dit was zeer interessant. Commerciele radio kenden we hier alleen van Radio Luxemburg. Een land als Spanje had commerciele radiostations maar dat stelde kwalitatief niet veel voor en ook in Engeland waren locale (lees: regionale) commerciele zenders. Maar die waren wettelijk dermate gebonden dat ze niet echt muziekstations waren en in die tijd veel informatie moesten brengen.

De rest van Europa had eigenlijk (semie) staatsradio en in ieder geval werden etherpiraten overal vervolgd. Het feit dat in Italie ineens iedereen zomaar met een radiostation kon beginnen was dus spectaculair. Het was het eerste land in Europa met een echte vrije radiosituatie. In 1978 was men in Italie al bezig met het invoeren van een simpel vergunning stelsel voor deze stations (waarmee wel iedereen zomaar kon beginnen) maar in de zomer was dat nog niet erg formeel.