Medianostalgie

Mi Amigo ( 2 )
Geschreven door Nico Fintelman (Smits)

Boetiek - In de zomer van 1975 hoorden we de deejays op Mi Amigo vertellen dat er behoorlijk wat toeristen uit Nederland en België naar Playa de Aro waren gekomen vanwege het station.

Er was ook een Mi Amigo winkel geopend waar souvenirs konden worden gekocht. In de programma's nu ook reclamespots voor diverse horecazaken in Playa. En dan in het najaar een alarmerend bericht. Het was inmiddels november toen het zendschip in een storm van het anker sloeg. De motor werkte niet naar behoren en het schip sloeg op drift en liep vast op een zandbank. De bemanning dacht dat deze in internationale wateren lag en bleef uitzenden.

De engelse overheid was een andere mening toegedaan en deed een 'raid' op het zendschip. Diverse aanwezigen werden gearresteerd en meegenomen naar Engeland.

Anker - Het zou enkele weken duren voordat Mi Amigo en Caroline weer in de ether waren. Het schip moest eerst van de zandbank worden getrokken en naar internationale wateren worden gesleept en ook nog van een nieuw anker voorzien. Pas dan konden de uitzendingen weer worden gestart. Ik herinner me dat ik iedere dag een paar keer mijn radio's afstemde op de 259 meter en dan iedere keer teleurgesteld constateerde dat er nog niets in de lucht was.

Volgens de internationale wetten was hulpverlening aan een zeezender strafbaar dus het duurde nogal een tijd voordat er een sleepboot was gevonden. Maar eind november was dan eindelijk Mi Amigo weer terug in de ether. In één van de eerste programma's draaide Peter van Dam op het moment dat een waterig winterzonnetje langzaam overging in schemering de nieuwe plaat van de formatie Lucifer: "I can see the sun in late December". Sfeervol en zomaar een persoonlijke luister herinnering.

Nieuws - In januari 1976 kwamen er dan eindelijk nieuwuitzendingen. Ik had al die tijd gedacht dat een professioneel radiostation dat zeker moest hebben dus ik vond dit wel een mooie toevoeging. Nieuws moet natuurlijk live worden gedaan en daarvoor waren er een paar nieuwslezers aan boord van het zendschip gekomen. Dat waren Jan van der Meer en Tim Ridder. De laatste werd al snel aan zijn stem herkend door de radiofreaks. Het was Bart van Leeuwen die we kenden als jock van inmiddels voormalig zeezender Veronica.

Na een tijdje besloot hij om die naam dan maar weer aan te nemen. Ofwel zoals ik hem hoorde zeggen: "Tim Ridder hebben we overboord gegooid". De nieuwslezers gingen al gauw ook live programma's maken en dat vond ik erg leuk. Tot dan toe waren die er maar beperkt geweest. Begin 1974 de engelse jocks en in voorjaar 1975 een tijdje Peter van Dam en Rob Ronder. Voor de rest waren er tot nu toe alleen tapeprogramma's te horen geweest op Mi Amigo.

Uurtjes - De pers besteede regelmatig aandacht aan Radio Mi Amigo en die kranten en tijdschriften kocht ik dan ook allemaal. En ik had natuurlijk abonnementen op diverse radiobladen die ook over zeezenders berichtten. Soms was er een reportage op televisie. Mi Amigo was natuurlijk ondanks de nieuwe wet gewoon aan het doorgaan en dat was wel een stunt. Er was ook weer een nieuwe programmering gekomen. De meeste programma's duurden vanaf nu maar een uur. Ieder uur een andere jock.

Deed me denken aan Veronica waar ze dat ook een tijd hadden. En zo had Michelle iedere ochtend een koffieuur, Joop Verhoof tussen 14.00-15.00 zijn Flashbackshow (oldies) en ook de live jocks deden een uur. Uiteraard duurde de Top 50 op zaterdagmiddag drie uur. Al met al werd het een heel fraaie programmering en een radiofreak als ik was er zeer enthousiast over. In mijn optie begon Radio Mi Amigo nu het professionele van het voormalige Veronica te bereiken. Ik luisterde er dus ook veel naar maar nog steeds ook omdat er maar één alternatief was: Het publieke Hilversum 3.

Winkel - Voor de duidelijkheid: Mi Amigo was nog steeds een Top 40 station dat bepaalde gedeelten van de dag behoorlijk familiaal was. En er werden duidelijk platen geplugd, nog steeds ook uit België want met dat land was er een strakke band. Met op zondagochtend een uurtje Vlaamse vedettenmuziek. Er kwamen nu meer jocks aan boord als nieuwslezer zoals Marc Jacobs en Frank van der Mast en ook zij deden programma's. Intussen verhuisde Mi Amigo zijn studio's in Spanje naar een winkelstraat in Playa de Aro en omdat het een winkelpand was konden passanten vanaf de straat de jocks hun programma's zien doen.

En in de zomer liepen de toeristen in en uit en deden de groeten in de programma's. Kwam leuk over. Het station had er overigens voor gezorgd dat veel luisteraars en fans naar Playa kwamen en het dorp profiteerde er van. Restaurants, campings, clubs en hotels deden goede zaken. En er werden nieuwe hotels gebouwd. Voor dat alles werden dan op het station weer reclamespots uitgezonden.

Baken 16- Ergens in voorjaar 1976 verliet Bert Bennet het station en Michelle en Stan Haag gingen wat minder uren doen. Er kwamen meer liveprogramma's voor in de plaats. Dan vanaf het zendschip het ochtendprogramma dat de naam 'Ook Goeiemorgen' kreeg. Dat hadden ze natuurlijk 'gepikt' van Veronica. Maar tussen 12.00-14.00 uur kwam er ook een liveprogramma. Het kreeg de naam 'Baken 16' en werd opgezet door Bart van Leeuwen en Marc Jacobs. Zij maakten er een erg goed programma van dat legendarisch werd. Ofwel Bart deed de aan- en afkondigen van de platen en Marc kwam tussendoor met nieuws of agendaberichten ofwel het ging andersom. Ik vond het een topprogramma en het zou nog jaren bestaan. Maar toen later Bart niet meer live zat, ook anderen het gingen presenteren en bepaalde elementen eruit verdwenen vond ik het stukken minder.

Fanclub - Inmiddels was er in België een heuse Mi Amigo fanclub opgezet. Deze kreeg in de loop der tijden veel leden want in België was het station waanzinnig populair. Daar had men niet eens een officieel muziekstation zoals we in Nederland Hilversum 3 hadden. Overigens werd ikzelf ook lid van de fanclub maar na een jaar stopte ik daarmee omdat ik het fanblad niet echt iets vond toevoegen. De fanclub organiseerde in de jaren die volgden goed bezochte feestavonden waar veel Vlaamse artiesten optraden, de zogenaamde fanbals. Zelf ben ik er nooit geweest. In september 1976 was het weer raak.

Tijdens een fikse storm sloeg het zendschip van het anker en liep weer vast op een zandbank. En weer zat ik regelmatig gespannen bij de radio te wachten tot het station weer terug zou komen. De nieuwsvoorziening hierover in de kranten was niet zo accuraat maar de redactie van het blad Baffle bracht uitkomst. Zij kwamen met een noodeditie voor de abonnee's waarin werd beschreven dat het zendschip ongedeerd op de zandbank lag (er gingen ernstigere geruchten). De redactie was speciaal daarvoor met een vliegtuigje richting Engeland gevlogen om dit te controleren. Gelukkig was Mi Amigo al weer snel terug.

192 meter - Inmiddels was Mi Amigo van etherfrequentie gewijzigd en naar 192 meter gegaan. Ooit de eerste frequentie van Veronica. De motivatie hiervoor was dat daarmee de ontvangst overal beter zou worden maar bij mij thuis was dat beslist niet zo. Eind 1976 dan ineens het bericht dat Joop Verhoef stopte bij Mi Amigo. En vlak daarvoor stonden de kranten vol over het Mi Amigo proces in België. Door de rechtbank in Brussel werden een groot aantal medewerkers van het station veroordeeld tot boetes en in een aantal gevallen gevangenisstraf. De Belgische wet was op dit gebied ook wat strenger dan de Nederlandse.