Medianostalgie
 
 
 

Mi Amigo ( 1 )
Geschreven door Nico Fintelman (Smits)

Zendschip - Dan nog maar eens de voormalige zeezender Radio Mi Amigo. In diverse artikelen op deze website lees je er over. En er zijn ook de nodige boeken vol geschreven over de geschiedenis van dit station. Radio Mi Amigo heeft een toch wel kleurrijke geschiedenis en was uniek.

Derhalve hierbij mijn persoonlijke herinneringen. Cruciaal was natuurlijk het zendschip van het station, de m/v 'MiAmigo'. Was van 1964-1968 het zendschip van Radio Caroline South. Toen dit station noodgedwongen ophield te bestaan werd het versleept naar de haven van Amsterdam waar het jarenlang werkeloos bleef liggen. Maar lag dan in nazomer 1972 ineens voor de Nederlandse kust waar Caroline terug kwam.

Dat ging met vallen en opstaan tot in de zomer van 1973 en toen werd de zendtijd verhuurd aan Radio Atlantis. Met in de avond het engelse hippiestation Seagull. In de nazomer was dat ook weer voorbij en lange tijd was het stil vanaf het zendschip.

En toen begon het - Net na de kerstdagen van 1973 hoorde ik ineens weer een krachtig signaal op de 259 meter, de middengolffrequentie van Caroline. Er werd nonstop muziek gedraait en af toe was er een aankondiging dat dit testuitzendingen waren van Radio Mi Amigo. Daar had ik nog nooit van gehoord maar de naam gaf voor mij duidelijk aan dat er werd uitgezonden van genoemd zendschip. En de stemmen herkende ik: Joop Verhoof en Bert Bennet. Die had ik ook gehoord op Caroline en Atlantis.

Op 1 januari was dan om 12.00 uur in de middag de eigenlijke start van Radio Mi Amigo. Ik luisterde veel naar Veronica en Noordzee maar dit volgde ik dan ook met grote interesse. In de eerste dagen van januari werd duidelijk hoe de programmering was. Behalve de eerder genoemde jocks waren er bijvoorbeeld ook Ad Petersen, Frans van der Drift, Norbert en Mike Moorkens. En wat later Peter van Dam.

 

Jingles- Eerlijk gezegd vond ik het station niet super professioneel. Had een Vlaamse uitstraling en een aantal programma's kwamen dan ook ook van jocks met soms mindere Vlaamse presentatie. Ook veel niet bijster goed klinkende reclamespots. Nieuws was er ook niet. En er werden veel Belgische platen gedraaid. Duidelijk betaalde plugplaten maar niet zo mijn smaak. Echter, wel weer postitief was dat het station een keihard signaal had. Ontvangst was veel beter dan die van de andere zeezenders.

En ook postief was het zeer goede eigen jinglepakket. Daar konden de anderen nog een puntje aan zuigen inclusief Hilversum 3. Gedurende de eerste acht maanden van 1974 luisterde ik regelmatig naar Radio Mi Amigo. In het begin werd er uitgezonden van 06.00-21.00 uur en de laatste twee uren waren er engelstalige programma's van jocks als Brian Anderson en Norman Barrington. Met name dat vond ik erg leuk. Vanaf het voorjaar verdwenen de engelse programma's en was vanaf 19.00 uur Radio Caroline te beluisteren. Nu de hele avond en nacht met LP muziek. Dat vond ik ook leuk.

 

Playa - En toen kwam de datum 31 augustus 1974. Wegens de anti-zeezenderwet die per 1 september inging stopten Veronica, Noordzee en Atlantis. Toen ik de volgende (zondag)ochtend maar eens over mijn radio draaide om te kijken of ik het niet gedroomd had was het stil op de frequenties van deze drie stations. Maar er klonk muziek op de 259 meter.Tot mijn verrassing bleek Radio Mi Amigo gewoon door te gaan en dat vond ik wel stoer. Die dag om 12.00 uur was er de hitparade en die werd vanaf nu gedaan door Peter van Dam. Daarin maakte hij het nieuwe correspondentie adres van het station bekend: een postbus in Playa de Aro, een dorpje in Spanje.

Vanaf toen was Mi Amigo het enige alternatief voor het officieële muziekstation van ons land, het niet bijster goede Hilversum 3. Maar eerlijk is eerlijk, in de maanden die volgden was Mi Amigo ook nog niet super. Ik had verwacht dat het station na het wegvallen van Veronica en Noordzee het meteen professioneel zou aanpakken. Maar er veranderde niet veel en er gingen ook geen jocks van de verdwenen stations naar MiAmigo Sterker nog, meer en meer sloten de programma's niet echt op elkaar aan. Werden helaas wel vaak herhaald (waren allen vooraf opgenomen). Het station kwam niet echt over als een éénheid.

 

Historie - Toch luisterde ik veel want zoals gezegd, vaak was er niet een goed alternatief op de radio. Op zaterdagmiddag hadden de verdwenen zenders hun hitparades gedaan en de Veronica hitparade was nu de Nederlandse Top 40 geworden en werd op zaterdagmiddag uitgezonden op Mi Amigo. Later verdween dat weer want die hitparade werd ook gewoon uitgezonden bij de TROS op Hilversum 3. Hoe dan ook, Mi Amigo was radiohistorie aan het schrijven. Ondanks wetgeving gewoon doorgaan met alle problemen van dien. Een inval bij een studio in België. Bevoorradings schepen die vanuit Nederland, Belgie en Engeland kwamen en regelmatig in beslag werden genomen. In al deze landen was het verboden je bezig te houden met zeezenders.

Uiteindelijk werd besloten om de studio's permanent in Playa de Aro te vestigen want in Spanje was geen anti-zeezenderwet. Dus daar deed je niets strafbaars. Vanaf februari 1975 kwamen de programma's derhalve uit Spanje en bleef er maar een beperkt aantal jocks over: Joop Verhoof, Bert Bennet en Peter van Dam. Dit drietal werd aangevuld met Stan Haag die afkomstig was van Veronica. Een tijdje waren er ook Franstalige programma's met Patrick Dubateau maar die verdwenen gelukkig weer. Voor alle technische zaken was er Maurice Bokkebroek.

   

Sylvan - En toen begon het station steeds beter te klinken. Daar in Spanje was er nu een klein clubje dat ook een echte éénheid was. Het station kreeg ook veel meer een Nederlandse uitstraling. De programma's werden 14 dagen vooraf opgenomen en op het zendschip afgedraaid. Ik bleef dan ook veel luisteren naar Mi Amigo. Thuis, op het werk, in de auto. De eigenaar van het station was de Vlaamse zakenman Sylvan Tack en hij was ook permanent

in Spanje. Kon al gauw niet meer terug naar België omdat hij voor de Belgisch wet strafbare feiten aan het plegen was. En op een zondag deed hij om 12.00 uur een toespraak op het station en vertelde dat Mi Amigo bleef doorvechten voor zijn bestaan. En hij kondigde aan dat Mi Amigo middels een spelletje met de luisteraars geld ging inzamelen voor een goed doel. Sylvan kwam ook veel in de pers en toonde zich strijdvaardig als het ging om het voortbestaan van Mi Amigo. Maar soms had hij ook onzinverhalen die hij in sappig Vlaams in tv-intervieuws vertelde. De pers besteede veel aandacht aan het station, in Nederland met name het AD en De Telegraaf.

Tineke - Voormalig Veronica jock Tineke was naar de NOS gegaan en maakte daar een tv-programma op zondagavond. Daarin in voorjaar 1975 een reportage over MiAmigo die ze in Playa de Aro had gemaakt. Uiteraard zat ik voor de televisie. En in 1975 kwam het blaadje 'Baffle' uit waarin veel info over het station. Uiteraard werd ik meteen abonnee. Mede-redacteur Frans Schuurbiers bezocht het zendschip en maakte er een fraaie foto van die hij in groot formaat inlijste. Die kocht ik van hem en deze hangt nog altijd in mijn kantoor. Radio Mi Amigo werd ook in Nederland populair en was in het grootste gedeelte van ons land goed te ontvangen.

Het zendschip lag in eerste instantie voor de kust van Scheveningen maar was eind augustus 1974 versleept naar een plaats voor de engelse kust. De programma's begonnen nog steeds iedere dag om 06.00 uur en stopten om 19.00 uur. Dan nam zoals gemeld Radio Caroline het over met LP-muziek. Minpuntje in de Mi Amigo programmering was dat men op zondag een half uur zendtijd verhuurde aan een religieuze organisatie. Bijna befaamd werd dominee Toornvliet die dan wel weer voor de nodige extra financiën zorgde. Maar ook was er op zondag een programma van de Vereniging voor Vrije Radio (Baffle) en daarin de zeezender geschiedenis. Dat moest ik dan zeker horen.

Michelle - Over zeezenders gesproken: Veronica was er in voorjaar 1975 nog niet in geslaagd om publieke omroep te worden. En zo las ik in de kranten ineens het bericht dat Veronica zou terug keren via (of in plaats van) Mi Amigo. Ik vond dat wel sensationeel maar het ging niet door. Tegen de zomer van 1975 hoorde ik op Mi Amigo een spotje waarin vrouwelijke deejays werden opgeroepen een proefprogramma in te sturen. En inderdaad, een tijdje later was er iedere zondag een vrouwelijke jock te beluisteren: Michelle. Maar niet als resultaat van een ingezonden proefbandje. Michelle was de echtgenote van Stan Haag en ik vond haar leuk klinken.

Nog weer later was er dan nog een vrouwelijke jock: Haike Dubois. Dat was de echtgenote van Maurice Bokkebroek maar haar vond ik niet zo best. Op zaterdagmiddag zat nu de Radio Mi Amigo Top 50 met Peter van Dam. Daarvoor deed Joop Verhoof de Flashbackshow, een oldies programma dat erg leuk was. Er waren minder plugplaten dan voorheen en we hoorden reclamespots van ondermeer K-Tell, modehuis Liene, Standing in Aalst en Autobanden De Sprint. En al vanaf het begin de hele dag op de radio de commercial van Suzy Wafels. Sylvan Tack was eigenaar van de fabriek in België waar deze werden geproduceerd.

 
 

 

 
 
Terugkeren naar de MN home