Medianostalgie
 
 
 

Radiovisie sprak met Rob Hudson en Paul de Wit (deel 3)
Door Frans Schuurbiers

Radiovisie was van 1977 - 1981 een mediablad dat zoals de naam al aangeeft veel over radio schreef. In de edities nr. 24 en 25 (januari en maart 1980) staat in twee delen een dubbel interview met Rob Hudson (Ruud Hendriks) en Paul de Wit (Erik de Zwart) door Frans Schuurbiers.

Zij zaten in het jaar daarvoor op het zendschip m/v MiAmigo waar ze deejays waren bij Radio Caroline en deden ook Radio Unique in Amsterdam. Rob was daarvoor ook jock bij MiAmigo. Hierbij de tweede helft van deel 2 enigzins ingekort.

 

 
 
Engelse jocks - PdW: We werden ook eigenlijk voor het blok gezet. Marc Jacobs werd door Caroline Engeland aangenomen. We hebben ons daar een beetje tegen verzet maar Ronan O'Rahilly besliste anders. Marc Jacobs is een uitstekende deejay en bovendien een fijne knul om mee aan boord te zitten. Het is gewoon een goeie peer. Maar we waren bij voorbaat bang dat we dan een stap terug moesten doen als dat MiAmigo imago weer om de hoek kwam kijken. Het was ook verboden om de naam van het Caroline zendschip te noemen. Tot grote ergenis van ons deden de Engelsen dat toch tijdens hun service 's avonds. Maar zoveel macht hadden we niet om dat allemaal tegen te houden of in goede banen te leiden.

Caroline North and South - FS: Er is sprake geweest dat Radio Nova in Italie en Caroline zouden gaan samenwerken. PdW: Dat zou dus vrij simpel volgens het Delmare systeem gaan werken. Het werd toen door een Belgische medewerker achter de schermen aan ons doorgegeven. Van: "Noem het maar vast Caroline Noord, Nova in Italie gaat zich Caroline Zuid noemen". Dat heeft Rob Hudson tegengehouden. RH: Ik kreeg aan boord opdracht voortaan te zeggen: "Dit zijn de uitzendingen van Caroline Noord".

Ik heb toen gesteld dat ik eerst dan wel eens contracten wilde zien omdat ik er geen zin in had om dingen te zeggen die achteraf helemaal niet waar blijken te zijn of maar half geregeld zijn. Er wordt dan ons aan boord op impulsieve manier gezegd: "Doe dit of doe dat". We slikten dat niet en dat heeft ons uiteindelijk de kop gekost.

Discotheek op zendschip m/v MiAmigo (foto: Frans Schuurbiers)

Goede kollegialiteit - FS: Hoe was de kollegialiteit onder elkaar? RH: Ik weet daar nog iets prachtigs over te vertellen. Paul de Wit heeft toen op een zeer slagvaardige manier opgetreden. Ik zat namenlijk met Jeroen Woelwater aan boord. Die is toen echt ziek geworden. Hij moest van boord en ging er op een dinsdagochtend om 10.00 uur vanaf. Ik bleef als enige Nederlandse deejay over. Ik heb toen zes uur lang zelf platen gedraaid en nieuws gelezen. Dat nieuws moest doorgaan want dat vonden Paul en ik een paradepaardje.

Ik ben 's avonds om acht uur naar bed gegaan omdat ik verwachte dat ik de volgende dag dertien uur in mijn  eentje live moest draaien en ook dertien uur nieuws moest doen. Paul de Wit zat op dat moment in Belgie en kwam tot de conclusie dat ik in mijn eentje zat te zweten. Toen hij alleen mij nog hoorde begreep hij dat Jeroen niet meer aan boord was. Paul is toen 's avonds aan boord van de tender gestapt en stond 's nachts om vier uur aan mijn bed en zei: "Kan ik de helft van je koffer overnemen want ik heb geen kleren bij me. Ik hoorde dat je alleen zat". 

Naar MiAmigo? - PdW: ik was op dat moment in Belgie en daar om het één en ander uit te zoeken. Als ik daar had kunnen blijven had het er voor Caroline heel anders uitgezien. Dan had ik bepaalde dingen voor elkaar kunnen krijgen die Caroline alleen maar ten goede hadden gekomen. Ik was daar bezig om orde op zaken te stellen, het achter-de-schermen-werk dus. Dat heb ik niet af kunnen maken. Ik heb alles gelaten voor het was en ben Rob Hudson te hulp gesneld. FS: Jullie zijn ook nog door de MiAmigo organistatie vanaf de Magdalena benaderd? RH: Verschillende keren zelfs. Voor de start vanaf de Magdalena en nadien ook.

PdW: Toen het bij Caroline begon te rommelen heb ik bij MiAmigo geinformeerd of we daar aan het werk konden. Maar ik wilde niet alleen beslissen. Rob zat toen bij Caroline aan boord en ik wilde wachten tot hij weer aan wal was. We stelden onze condities: Liever niet op de radio dan op een slecht station. Bij MiAmigo konden ze echt geen deejays krijgen door een slecht imago.

Studio Radio Caroline
(foto: Frans Schuurbiers)

De toekomst - FS: Hebben zeezenders nog toekomst? PdW: Zoals het er nu uitziet lijkt het meer op een avonturenboek voor pubers. Zolang je op deze zeezenders nog zit met jongens die het belangrijker vinden dat hun eigen stem op de radio te horen is en op die manier kunnen egotrippen, dus meer voor zichzelf dan voor het station radio zitten te maken, zie ik er geen gat meer in. Het is nu voor een zeezender zonder meer mogelijk de alleenheerschappij van Hilversum 3 te doorbreken door een strak geprogrammeerd station in de lucht te brengen.

Maar dan zonder ergelijke dominees en zonder een stroom meest ergelijke commercials. Met een goed middengolfsignaal en zeker met een FM-zender. Technisch is dat geen enkel probleem maar beter een klein gebied met een goed stereo signaal bereiken dan een groot gebied met een kwakkel signaal. In de kustgebieden kan het FM signaal door kabelfirma's via de kabel worden doorgegeven en aan andere kabelfirma's dieper het land in.

Veronica - PdW: Het probleem met de huidige zeezenders is dat de mensen achter de schermen allemaal bezeten zijn van radio zoals dat nog voor 1974 werd gemaakt. Het zijn allemaal grote fans van Veronica en Noordzee in hun glorieperiode. Maar we zijn nu anno 1980. Een sterke man achter de schermen is er nodig en natuurlijk de nodige financien.

Voor vijf miljoen gulden heb je nu een zeezender die Hilversum 3 op alle fronten zou wegblazen. Heb je dat niet dan zit je opgescheept met zenders als Del Mare, MiAmigo en Caroline. Dat Magdalena project van MiAmigo heeft maar zo'n ton gekost (100.000 gulden). Aanmerkelijk minder dan veel mensen eigenlijk dachten.

Weg bij Caroline - FS: Op een gegeven moment verlieten jullie allebei Radio Caroline. PdW: Eind september 1979 zijn Rob en ik van boord gestapt. De situatie was te onduidelijk geworden, met geld enzo. Wij wilden dat eerst uitzoeken. Ad Robberts is toen door door ons goed verzorgd. Is met twee weken programma's aan boord achtergelaten. We hebben daarvoor avond-aan-avond zitten tapen, totdat we er strondziek van werden. Terug aan land ziin we ook gelijk weer programma's gaan zitten opnemen.

Maar toen kwamen de problemen. Wij wilden geld hebben maar dat was er niet. Verder hadden we met Ad Robberts afgesproken dat hij gelijk van boord zou komen als hij van ons bericht zou ontvangen, wanneer er geen geld voor salarissen zou zijn. We zouden solidair zijn. Maar Ad liet ons zitten. Hij wilde liever doorgaan met egotrippen. Na lang zeuren hebben Rob en ik toch nog wat geld gekregen maar de lol was er voor ons wel af. Ad Robberts is op een gegeven moment ook van boord gekomen. Wij waren min of meer ontslagen omdat wij een grote mond hadden. Dat was wel zo, maar terecht na alle moeilijkheden die wij ons voor het station op de hals hadden gehaald, Ad is echter achter onze rug naar Caroline teruggegaan puur om te egotrippen.

Langspeelplaat - FS: Er komt binnenkort een elpee uit via de Stichting Media Communicatie waar jullie je medewerking aan hebben gegeven? PdW: Inderdaad, daarvoor heeft Rob de teksten geschreven en ik heb alles gemonteerd. De elpee heet 'Zeezenders 1978-1979' en handelt over Delmare, MiAmigo en Caroline. Voor de liefhebbers zeker de moeite waard.

Op een gegeven moment schakelt Rob Hudson de radio in op 96.6 mhz. Hij telt af en als hij bij de 0 is geeft de klok precies twee uur aan en schalt Radio Unique uit de luidsprekers. Groot Amsterdamn heeft er in het weekend inderdaad een uniek station bij........ (Foto: In de nacht van 19 op 20 maart 1980 zonk de mv MiAmigo. De mast bleef boven het wateroppervlak uitsteken).

   
   
© Jean-Luc Bostyn/Radiovisie  
 
 
 
 
Terugkeren naar de MN home