Medianostalgie

Radiovisie sprak met Rob Hudson en Paul de Wit (deel 1)
Door Frans Schuurbiers

Radiovisie was van 1977-1981 een mediablad dat zoals de naam al aangeeft veel over radio schreef. In de edities nr. 24 en 25 (januari en maart 1980) staat in twee delen een dubbel interview met Rob Hudson (Ruud Hendriks) en Paul de Wit (Erik de Zwart) door Frans Schuurbiers.

Zij zaten in het jaar daarvoor op het zendschip m/v MiAmigo waar ze deejays waren bij Radio Caroline en deden ook Radio Unique in Amsterdam. Rob was daarvoor ook jock bij MiAmigo. Hierbij deel 1 enigzins ingekort.

Marga - Amsterdam zaterdagmorgen. Met de moed der wanhoop tracht ik als niet Amsterdammer een weg door deze chaos te vinden. Als ik volledig het spoor bijster ben zie ik een telefooncel als redding. Ik bel het opgegeven nummer en een behulpzame Paul de Wit loodst mij naar het van te voren afgesproken adres. Daar aangekomen tref ik ook Rob Hudson aan in gezelschap van een lieftallige dame die een treffende gelijkenis vertoond met Marga van Luv'. Om alle verloren tijd in te halen steken we maar gelijk van wal.

Drive in - RH: Met mij is het pas serieus begonnen toen het Veronica schip in augustus 1975 de haven van Amsterdam werd binnen gesleept. Ik ging ook aan boord van de Norderney en als 15-jarige scholier maakte dat allemaal grote indruk op mij. Op een drive-in-show op school zag ik rond dezelfde tijd een jongen achter de draaitafels die zijn platen scherp zette. Die jongen heette Paul de Wit. Ik heb toen een poging gedaan om met hem in contact te komen. Het is toen niet gelukt. Hij had het veel te druk met platen draaien maar ik had zijn gezicht in me opgenomen. PdW: Dat was mijn eigen installatie. Met een stel vrienden runden we een drive-in-show hier in Amsterdam en omstreken als hobby.

RH: Toen ben ik wat voor landpiraten gaan doen. Later ben ik met veel pijn en moeite bij Radio MiAmigo terecht gekomen. Een verhaal apart hoe ik de eerste keer aan boord ben gekomen met treinreizen en dergelijke toestanden meer. Met stormen, zeeziekte en op van de zenuwen. Maar dat komt allemaal in het boek dat ik aan het schrijven ben.

Ferry - RH: In het begin bij MiAmigo was de samenwerking met zowel Ferry Eden als met Herman de Graaf erg goed. Ferry had echter de gewoonte om namen van programma's te veranderen als iemand van boord was. En verder hadden we afspraken over het aantal naamjingles dat per uur gedraaid kon worden. En dat deed hij in mijn ogen teveel. Door deze meningsverschillen en nog andere omstandigheden is Ferry drie maanden niet op de radio geweest.

Na mijn boordperiode ben ik op vakantie gegaan in Spanje. Dick Verheul was daar ook. Johan Visser zat in die periode aan boord met Marc Jacobs. We hadden toen net problemen omdat Herman overspannen was, die kon niet terug. Ferry Eden is toen in juni 1978 als laatste noodmaatregel terug aan boord gegaan. Dat is een periode van 13 weken geworden.

Ontslag - RH: Ik zat in Playa de Aro in Spanje toen Sylvain Tack op een gegeven moment tegen me zei dat we maar eens een borrel moesten gaan drinken. "Helaas je bent ontslagen omdat we ermee gaan stoppen begin november 1978 dus zorg dan dat je voor die tijd wat anders hebt". Drie weken later vroeg Sylvain of ik weer een pintje mee wilde vatten en kreeg toen te horen dat ik weer was aangenomen.

Hij had een nieuw schip, dat bleek achteraf de Magdalena te zijn. Hij had ook een nieuwe zender. Het werd groot, perfect en mooi allemaal. Ik vond het dermate onzeker dat ik het helemaal niet meer zag zitten en ging terug naar Nederland. Maar ik had een ongelooflijke heimwee naar die schuit die nog steeds uitzond.

Studio op de mv MiAmigo -
Foto: Hans J. Gerecht

Toen heb ik maar weer opgebeld naar Patrick Valain in Belgie. Maar ik ben toen eigenlijk niet meer terug gegaan aan boord omdat justitie in Belgie op een gigantische manier had huisgehouden. Tendering was heel moeilijk geworden. Plus dat Ferry Eden aan boord zat en ik daarom niet aan boord wilde. Daar kwam ook nog bij dat Hollandia er aan kwam (***).

Ik ben dus naar Spanje gegaan om daar programma's op te nemen. En daar zag ik op een gegeven moment die jongen uit Amsterdam van de drive-in-show. PW: Ik was daar met vakantie, heel toevallig. RH: Ik herkende hem meteen en riep hem binnen en vroeg of hij de drive-in nog deed. Dat deed hij en zei: "Mij krijg je nooit op zo'n schuit". Paul heeft toen wel een aantal programma's in Spanje opgenomen maar die zijn nooit aan boord gekomen.

Haike - Vervolgens vertelt Rob dat hij terug is gegaan naar Nederland en dat hij in de winterperiode 1978/79 bij de drive-in-show van Paul werkte. RH: Bij Radio MiAmigo hebben we met z'n allen gebokst tegen de slechte commercials en zo. Peter van Dam, Frank van der Mast, Joop Verhoof en meer mensen, Maar tegen het amateurisme van Patrick Valain was werkelijk niet op te boksen. Ik ben blij dat ik die laatste periode MiAmigo niet aan boord ben geweest want Patrick moet over de periode juli-oktober 1978 nog steeds 15.000,-- gulden uitbetalen aan Johan Visser, Luuk Watermans en Otto.

Deze laatste twee jongens hebben meer dan eens hun leven gewaagd voor het station. Sylvan Tack bemoeide zich in die periode nauwelijks meer het het station. Dat liet hij over aan Haike Dubois die dmv gesproken brieven hijgend en kreunend de heren aan boord een beetje heet probeerde te maken. En daar tussendoor wat mededelingen over commercials e.d. Wij waren aangenomen door Patrick Valain en alle contacten zijn in die tijd via hem gelopen. Die heeft op gigantische wijze zijn zakken gevuld.

Unique - PdW: Patrick Valain en zijn maat German Ackx wisten waarschijnlijk iets van onze baas Tack waardoor hij niet om ze heen kon. Later heeft Tack toegegeven dat er inderdaad twee mannen waren in Belgie die de boel voor hem verknald hebben. Die twee hebben met de Magdalena laten zien dat ze op een grandioze manier de boel konden verknallen. RH: MiAmigo was dus eind 1978 voorbij. In die tijd was ik dicht betrokken bij Hollandia en zou als deejay naar boord gaan. Dat alles is jammer genoeg niet door gegaan.

Paul de Wit en ik zijn vervolgens in Amsterdam Radio Unique gaan doen met o.a Johan Visser. Daar zijn we radio gaan maken zoals wij dachten dat het hoorde. Maar wel betere commercials, goede ontvangst en goede muziek. RH: Radio Unique zat op op FM 96.6 en het Amsterdamse kabelnet via kanaal 32 iedere zaterdag van 14.00-19.00 uur. Eind 1978 dus door ons opgezet en draaide tot april 1979 toen wij al op Caroline zaten. Unique is toen niet door de RCD uit de ether gehaald maar door Gerard van Dam en trawanten van Del Mare. PW: Inderdaad, die smeerlap heeft alles gestolen.

O'Rahilly - RH: Maar we grijpen nog even terug naar begin 1979. Radio Unique draaide lekker en in die periode stond voor mij vast dat Radio MiAmigo vanaf een nieuw zendschip zou terugkomen. Omdat we echter met een kater zaten van 15.000,-- gulden en dat wij en alle andere deejays en medewerkers op een schofterige manier aan de kant waren gezet, hebben wij stuk voor stuk gezegd: Wij hoeven niet meer voor Radio MiAmigo te werken. Er is ook geen enkele deejay teruggegaan. Dick Verheul is wel later bijna aan boord geweest.

Ferry Eden is er nog wel gaan werken maar dat was omdat hij bij Radio Caroline niet een de bak kon komen. Ook in die tijd: Ronan O'Rahilly is door diverse mensen benaderd die vanaf het zendschip mv Mi Amigo wilden gaan uitzenden. Op een gegeven moment duikt er een persoon op die een nieuwe generator had betaald en die destijds zijn samenwerking met Gerard van Dam had verbroken. Die persoon Mr. X had dus in feite het recht om vanaf de mv Mi Amigo te gaan uitzenden. (Van Dam had die generator aan boord van de mv Mi Amigo gebracht om er met Del Mare te gaan uitzenden maar dat ging niet door).

Herman de Graaf - RH: Ronan stond erop dat de startdatum 15 april zou worden omdat zijn grootvader tijdens de Ierse revolutie in 1917 tegenover 500 Engelsen stond, neergeschoten werd en met zijn bloed schreef: Fuck the British. Wij werden begin maart 1979 benaderd. Eerst een beetje gehemzinnig via Herman de Graaf. Hij was de enige die contact had met Mr. X in Nederland die vanaf de Mi Amigo ging uitzenden. Herman zat dicht bij het vuur en bombardeerde zichzelf gelijk tot programmaleider. Achteraf gezien niet zo'n gelukkige gang van zaken. Herman kwam al gauw bij mij terecht en via mij bij Paul. Die was inmiddels al dermate gek van het vak geworden dat hij ook wel in zee wilde. PdW:

Ik had nog nooit op een zendschip gezeten al was ik al 9 jaar lang gek van het deejay-vak. De Engelse zeezenders heb ik niet bewust meegemaakt. Met Noordzee begon ik pas echt te luisteren. Veronica zei me toen niet zoveel. RH: Goed, Paul werd bij het nieuwe Caroline betrokken. En Ad Robberts die ik ook van een landpiraat in Amsterdam kende. PdW: Ik had ook nog ervaring opgedaan bij Radio VU, een ziekenomroep. Daar heb ik het eigenlijk geleerd, daar zit ik ook nu weer bij. En daar ben ik ook mijn Amsterdamse accent kwijtgeraakt.

Bovenstudio op de mv MiAmigo - Foto Hans J. Gerecht

Betaling - PdW: De betalingen bij Caroline waren slecht. RH: Ook mondeling geregeld zoals bij MiAmigo indertijd, met dit verschil dat we zouden worden doorbetaald als we aan land waren en zodoende wat minder verdienden dan bij MiAmigo. Maar daar ben ik volledig uitbetaald. De salarissen bij Caroline waren mondeling geregeld met dien verstande dat in ieder geval wij bij de aanvang van Caroline niet meer te maken zouden hebben met een aantal oncontroleerbare figuren in Belgie. We hadden nu te maken met iemand in Nederland die we dachten te kunnen vertrouwen. PdW: Ik wil nog wel even vermelden dat, toen ik Rob leerde kennen in Spanje, we samen zijn doorgegaan met Uniqe.

We waren ervan overtuigd dat we het zelf allemaal best konden. Via contacten stootten we op mensen die best wat geld in een nieuw project wilden stoppen. Toen wilden Rob, Herman en ikzelf een zender vanaf zee beginnen. Wij hebben toen contact gezocht met Gerard van Dam want die had bewezen een schip buiten te kunnen brengen. Op zee houden is weer een andere zaak.

Dat resulteerde in een aantal ontmoetingen in stationsrestauraties. Allemaal heel geheimzinning. Voor mij hoefde dat niet zo idioot. In januari/februari 1979 toen de Scheveningen 54 (Epivan) net op volle zee lag hebben wij wederom contact met van Dam gezocht. Die Epivan is het enige goede schip dat Del Mare heeft gehad.

aan dek mv MiAmigo met midden Frans Schuurbiers - foto Corrie Tetteroo

Anders gelopen - PdW: Financieel hadden we het bijna rond. Er was geld om van Dam voor het gebruik van het schip te betalen. Toen werd de Epivan binnen gesleept. We hebben van Dam toen gebeld dat alles afgelopen was. RH: Programmatisch hadden we dus niets met van Dam te maken. Het station zou een andere naam krijgen maar er zou wel vanaf de Epivan worden uitgezonden. Zoals met Caroline en MiAmigo. PdW: Dat was een deal. Maar later bleek dat Gerard van Dam hierover niets had verteld aan zijn medewerkers.

Toen die boot dus werd binnen gesleept hebben we hem nog keurig meegedeeld dat het afgelopen was. We spreken elkaar nog wel. Maar toen wij in april 1979 allebei voor Caroline werkten bleek dat meneer van Dam het toch niet zo leuk vond dat wij vanaf de MiAmigo gingen uitzenden met zijn generator. Althans volgens hem dan.

Kees Borrell in de top van de Caroline zendmast

(***) Voor Radio Hollandia zie het artikel op deze website.