Medianostalgie

Kerstlied

Door Nico Fintelman (Smits)

Kibbelen - De mooiste kerstsong aller tijden is voor mij 'Happy Xmas, War is over' van John Lennon.. Maar op de tweede plaats komt dan het nummer
'Fairytale of New York' van The Pogues. Een prachtig nummer waarin een echtpaar al kibbelend de kerstavond doorbrengt en elkaar over van alles en nog wat verwijten maakt.

Maar waarin de liefde overwint en men toch elkaar een heerlijke kerst toewenst. Een duet dat wordt uitgevoerd door Pogues zanger en gitarist Shane MacGowan en gastzangeres Kirsty MacColl. In werkelijkheid is en was het leven van die twee minstens zo dramatisch als in het genoemde kerstlied.

Elvis - De engelse zangeres Kirsty MacColl kennen we in Nederland eigenlijk alleen maar van dat leuke hitje 'There's a guy works down the Chip Chop swears he's Elvis' uit 1981. Alleen de tekst al. Kirsty werd in de tachtiger jaren in Engeland zeer populair en had daar meerdere hits. In die tijd was ze getrouwd met de bekende muziek producer Steve Lillywhite. Ook was ze te zien in musicals en in de negentiger jaren in enkele Engelse televisieseries. Daarvan kennen we in Nederland ook French and Saunders.

In die periode was ze minder actief als zangeres maar eind jaren negentig scoorde ze in Groot Brittanie weer met een album. In december 2000 ging Kirsty met haar gezin op vakantie naar Mexico. Tijdens een zwem- en duikpartij werd ze door een motorboot overvaren en was op slag dood. Ze had de boot met grote snelheid aan zien komen en wist haar zoontje weg te duwen waardoor zijn leven werd gered maar voor Kirsty was het dus fataal.

Ierse Folk - Shane MacGowan werd geboren in de Ierse Republiek in 1957. Economisch gezien ging het daar toen erg slecht, de meeste mensen waren arm en dat gold ook voor de familie van Shane. Ze woonden in een huisje op het platteland waar geen stromend water en elektriciteit was. Traditiegetrouw kwamen de mensen op zaterdagavond bij elkaar en onder het genot van een Paint en een Whiskey werd muziek gemaakt, de traditionele Ierse folkmusic wel te verstaan. Veel later zou Shane's moeder vertellen dat de kleine Shane altijd enthousiast meezong, daar lagen dus zijn muzikale roots. Maar door armoede gedwongen verhuisde de familie zoals veel Ieren naar Engeland waar tenminste werk was. En zo kwam Shane in 1963 op 6-jarige leeftijd in Londen waar hij opgroeide. En ook de popmuziek leerde kennen.

Punk - In 1976 kwam in Londen de punkmuziek opzetten en Shane was een groot liefhebber daarvan. Heel opmerkelijk is dat er nog diverse krantenfoto's van punkconcerten bewaard gebleven zijn waar Shane te zien is op de voorste rij en fanatiek meeswingt. Shane MacGovan speelde intussen gitaar en besloot een eigen punkgroep op te richten. Maar in tegenstelling tot veel mensen uit die beweging ging het Shane niet zo om de punk uiterlijkheden maar echt om de muziek. Zijn groep heette The Nips en kreeg redelijke bekendheid in de Londense regio. Overigens bracht de groep muziek die meer Rock dan Punk was. Na de nodige wisselingen besluit Shane in 1983 de groep geheel om te vormen en de punk achter zich te laten.

De naam wordt gewijzigd in The Pogues en deze brengen nu Rockmuziek met veel invloeden van de Ierse Folkmusic, wat later worden zelfs ook bekende Ierse Traditionals in het repertoire opgenomen. De groep krijgt een platencontract en wordt zeer succesvol in Groot Brittanie en Ierland. Er worden prachtige songs gemaakt zoals 'A rainy night in Soho', 'Rain Street' en 'A pair of brown eyes'. De groep heeft de nodige hits en de albums worden grote successen. Ook de concerten van The Pogues zijn zeer succesvol. In Nederland blijft de groep redelijk onopgemerkt, men heeft alleen een kleine hit met "Fiesta' in 1987.

En dan is het kerst - In december 1987 wordt het kerstnummer 'Fairytale of New York' uitgebracht waarin dus Kirsty MacColl als gastzangeres meedoet en dit wordt de nummer één kersthit in Engeland en blijft voor altijd voor de Engelsen een Kerstklassieker. Hiervoor wordt ook een videoclip geproduceerd die gedeeltelijk is opgenomen in een politiiebureau in New York en de hoofdrol hierin wordt gespeeld door de acteur Matt Dillon. Hij is hier een politieagent.

Shane - Shane MacGowan was de drijvende kracht achter The Pogues. Maar hij is ook een heel kleurrijk persoon, niet alleen door zijn verlopen uiterlijk en enorm slechte gebit, maar met name door zijn overvloedige drankgebruik. Zowel prive als tijdens optredens is en was Shane vaak duidelijk beschonken en hij nuttigt grote hoeveelheden bier, gin en whiskey. Daaronder ook de illegaal gestookte whiskey uit Ierland waarvan het alcohopercentage dermate hoog is dat veelvuldig gebruik de lever kapot maakt. Shane drinkt al enkele tientallen jaren zeer uitbundig en heeft het soms maar met moeite overleefd, diverse malen kwam hij in het ziekenhuis terecht. Voor velen is het een wonder dat hij nog leeft. In een televisie intervieuw bij de BBC in de jaren 90 zien we Shane in een pub achter een paint en een glas gin en duidelijk niet nuchter verklaart hij dat er niets bijzonders is aan zijn drinkgedrag. Zijn vriendin zegt vervolgens dat hij moet doen wat hij het prettigst vind en dat is muziek maken en drinken.

Slechte dingen - Shane was dus de belangrijkste man van The Pogues en gaf muzikaal de richting aan. Begin jaren 90 verlaat hij The Pogues en heeft dan nog een tijdje een andere groep. Al weer sinds lang is hij nu solo artiest. De muziek die hij solo maakt is vaak als die van The Pogues en zelf zegt hij dat hij zijn hele ziel er in legt: "Ik bezing de slechte dingen in het leven maar wel met een lach". Ikzelf ben altijd zeer gecharmeerd gebleven van de muziek van The Pogues en beluister nog met grote regelmaat de CD's. En in december natuurlijk het kerstlied 'Fairytale of New York'.