Jazz- Tegen het einde van de jaren veertig van de vorige eeuw speelde Les Paul meer en meer de populaire jazz en omdat hij geen goede zanger was zocht hij iemand die dat gedeelte van hem kon overnemen. En zo vond hij de zangeres Mary Ford met wie hij als duo verder ging. Later ook trouwden ze. Samen maakten ze veel opnamen, niet zelden in hun garage dan wel in huis want Les Paul had zelf zijn eenvoudige opnameapparatuur ontwikkeld. Hij componeerde vanaf eind jaren veertig veel jazzy-achtige, maar goed in het gehoor liggende nummers die voor die tijd nogal speciaal waren wegens zijn aanpak: veel overdubbing en effecten. Het duo Les Paul and Mary Ford had zo een hele rij wereldhits en was erg populair.

Wie kent niet songs als 'Vaya Condios', 'How high the moon', 'Mockin bird hill' en 'Tennesee Waltz'. Nummers die veelvuldig zijn gecoverd door allerlei grote artiesten. Vanaf halfweg de jaren vijftig werd het succes van Les Paul and Mary Ford een stuk minder omdat toen de rock and roll populair werd, een genre waar het duo zich niet mee bezig hield. In 1964 besloten ze trouwens te scheiden. In de zestiger en zeventiger popjaren was Les Paul alleen nog interessant voor een kleine groep fans, hij speelde een mix van country en jazz. Dat bleef zo in de daarop volgende decennia. En tot vlak voor zijn dood trad hij nog wekelijks op in een jazzclub in New York. Op 13 augustus 2009 overleed Les Paul op 94-jarige leeftijd. Hij werd een voorbeeld voor de grote popartiesten van de jaren 60-80 vanwege zijn belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de (elektrische) gitaar en de door hem ontwikkelde technieken van spelen. Mensen als Keith Richards (Stones), Pete Townsend (Who) en Bono (U2) noemen hem een held.

Popmuzikanten - De gitaar georienteerde groepen van de zestiger jaren zoals Beatles, Stones en Who, waren voor mij idolen en de manier waarop deze muzikanten stonden te zwaaien met hun instrumenten en deze bespeelden sprak erg tot mijn verbeelding. Daar kwam bij dat er in die tijd veel blitze en apart uitziende gitaren werden gebruikt. Het zag er in die jaren zestig op televisie voor een jong jochie heel indrukwekkend uit. In de buurt waar ik woonde waren diverse oudere jongens die een gitaar hadden en een al wat oudere buurman speelde in een band waarmee ze een plaat maakten. Ik weet niet meer hoe die groep heette en een hit hebben ze ook niet gehad maar het was inspirerend. Dat wilde ik ook en toen ik negen jaar oud was kocht ik mijn eigen gitaar.

Vervolgens met de gitaar proberen mee te spelen met de nummers die op de radio of platenspeler werden gedraaid. En niet zelden voor de spiegel om jezelf goed te kunnen zien als 'popmuzikant'. En inderdaad, een paar jaar later hadden we ook een tijdje een bandje maar helaas werd dat verder niets. Veel raggen op onze instrumenten maar echte popmuzkanten, nee hoor. Ieder woensdagmiddag (vrij van school) kreeg ik van mijn moeder een gulden en ging dan naar iemand in de buurt die gitaarles gaf en voor die gulden werd je dan uur lang de kunst van het bespelen bijgebracht. Tenminste, dat was de bedoeling. Je had jongens die een gitaar kregen, er op gingen tokkelen en experimenteren en na verloop van tijd heel aardig konden spelen.

Zij hadden talent en zo zijn ook de grote jongens begonnen. Je had ook jongens zoals ik die het spelen na jaren gitaarles nog niet onder de knie hadden. Geen talent. Uiteindelijk ben ik er maar mee opgehouden maar de inmiddels meer dan 40 jaar oude gitaar heb ik nog altijd. Het is zo'n mooi bruine jazzy-gitaar met die bekende 'f-jes' in de kast.

Van instrument naar radio- Een beetje in het verlengde van het vorige ligt een andere hobby, de popradio. En zo kom je dan terecht in de etherpiraterij. Er wordt wel eens gezegd dat veel deejay's eigenlijk mislukte popmuzikanten zijn. Ze waren eigenlijk liever succesvolle wereldsterren willen zijn die als een virtuoos die gitaar kunnen bespelen en een grote naam zijn in de popmuziek. Tsja, geldt voor mij ook wel een beetje. De gitaarhelden van toen zijn in ieder geval mijn favorieten geworden, mensen als Little Richard, John Lennon, Alvin Lee, Jimmy Hendrikx, Pete Townsend, Neil Young en nog veel meer. Ook in een wat ander muziekvlak iemand als Manitas de Plata. Een in 1927 in Frankrijk geboren zigeuner die waanzinnig tekeer kan gaan op zijn flamengo gitaar. En met terugwerkende kracht ook Les Paul. En nog altijd veer ik op als er op televisie een programma komt waar echte gitaarspelers een live optreden doen.